Een woordgroep is een opeenvolging van woorden die bij elkaar horen. Voorbeeld: heel mooie bomen in een rij. De scheidingslijn tussen samenkoppeling en woordgroep is niet scherp te trekken. Een woordgroep is een samenstelling van woorden die samen een specifieke betekenis hebben. Het gaat hierbij niet enkel om losse woorden, maar om een combinatie die samen een functie vervult in een zin. Dit maakt het voor jou als spreker en schrijver makkelijker om je boodschap over te brengen.
Betekenis woordgroep Wat is een woordgroep? In de voorafgaande hoofdstukken is hier en daar de term ‘woordgroep’ ongedefinieerd gebruikt. Ook zonder nadere omschrijving was wel ongeveer duidelijk wat met die term bedoeld werd: een eenheid die meer omvat dan een woord en minder dan een zin.
Definitie woordgroep
groep Verbuigingen: woordgroepen (meerv.) Verbuigingen: woordgroepje (verkleinwoord), Een constituent of woordgroep is een deel van een zin (vaak een zinsdeel of anders een deel hiervan) dat zich in syntactisch opzicht als eenheid manifesteert. Dat ook semantisch sprake moet zijn van een eenheid is evenzeer een vereiste als syntactische samenhang: een rij woorden uit een woordenboek of de woorden van een leesplankje vormen geen woordgroep. Onder de bovengegeven definitie valt ook de zin: iedere zin is in eerste instantie een woordgroep, die bovendien door intonatie als een eenheid.
Definitie woordgroep Een woordgroep is een opeenvolging van woorden die bij elkaar horen. klaar en duidelijk; een nieuw aangelegd veld; de kleuren zwart en wit; Een samenstelling is een woord dat bestaat uit twee delen die beide ook zelfstandig kunnen voorkomen. De meeste samenstellingen bevatten een kernwoord. gebruik + klaar = gebruiksklaar (klaar is het kernwoord).
Soorten woordgroepen
Het is gebruikelijk geworden woordgroepen te benoemen naar hun voornaamste woord (in de meeste gevallen de kern). Op die manier kunnen we de volgende soorten vinden (waarbij we de indeling volgen die door Van der Lubbe ontworpen is). Woordgroepen bestaan uit verschillende soorten woorden, zoals zelfstandige naamwoorden, werkwoorden en bijvoeglijke naamwoorden. Hier zijn een paar voorbeelden: Zelfstandige naamwoordgroepen: "de mooie bloemen" of "het oude boek".
Soorten woordgroepen Woordgroepen. Een woordgroep is een groepje van twee of meer woorden die samen een eenheid (vaak een zinsdeel) vormen binnen een grotere groep. In de woordgroep (voorbeeld: mijn oudste broer) is.
Taalkundige analyse woordgroep
Een woordgroep is een opeenvolging van woorden die bij elkaar horen. Een samenstelling is een woord dat bestaat uit twee delen die beide ook zelfstandig kunnen voorkomen. Samenkoppelingen zitten tussen een woordgroep en een samenstelling in. Onder de bovengegeven definitie valt ook de zin: iedere zin is in eerste instantie een woordgroep, die bovendien door intonatie als een eenheid gekenmerkt is. Bij nadere analyse blijken veel zinnen weer uit kleinere woordgroepen te bestaan en deze kunnen op hun beurt weer uit nog kleinere woordgroepen bestaan.
Taalkundige analyse woordgroep Van der Lubbe wil alleen van een echte partitieve woordgroep spreken ‘als de bedoelde persoon of zaak (eventueel: personen of zaken) inderdaad wordt (of: worden) gezien en aangeduid als een deel van een groter geheel of aantal.’ (p. ) Z.i. nu is bij de constructie met paradigmaloos van de aldus omschreven partitieve betekenis.
Grammatica woordgroep
Wat is een woordgroep? In de voorafgaande hoofdstukken is hier en daar de term ‘woordgroep’ ongedefinieerd gebruikt. Ook zonder nadere omschrijving was wel ongeveer duidelijk wat met die term bedoeld werd: een eenheid die meer omvat dan een woord en minder dan een zin. op speurtocht door onze grammatica woordgroepen Een woordgroep bestaat uit woorden die steeds bij elkaar blijven, ook als je de volgorde in een zin verandert. Zoek in deze zin de woordgroep(en). De rozen in het park staan in bloei. Door de volgorde te veranderen kun je onderzoeken wat echt bij elkaar hoort. Staan de rozen in het park in bloei?.
Grammatica woordgroep In de transformationeel-generatieve taalbeschouwing speelt het begrip woordgroep een zeer ondergeschikte rol. De woordgroep is in vele gevallen een oppervlakte-verschijnsel en termen als endocentrisch en exocentrisch verliezen daardoor tevens hun belang.
